کاردینال شعله ای

ماهی کاردینال شعله ای به رنگ قرمز آتشین به همراه طیف های آبی و سبز روشن می باشد. این ماهی سخت جان بوده و محبوب آکواریوم دارها در هرسطح مهارتی می باشد.

مشخصات

ویژگی ها و سازگاری

ماهی کاردینال شعله ای دارای بدنی باریک است. بخش عمده ای از بدن آن شامل تغییرات رنگی قرمز تا بنفش و صورتی بوده و باله های آن عموما به رنگ قرمز یا قرمز بنفش می باشند. این ماهی دارای چشم هایی بزرگ و دهانی نسبتا بزرگ با توجه به اندازه کل بدن می باشد.

این ماهی ها را در آب های استوایی اقیانوس اطلس در سوراخ ها و شکاف هایی که قلمروهای کوچک خود را برپاکرده اند تا عمق ۱۰۰ متری می توان یافت. کاردینال شعله ای در حفاظت از قلمرو خود در برابر گونه های کوچکتر یا هم اندازه بسیار تهاجمی عمل می کند.

آکواریومی ۱۱۳ لیتری با غار و شکاف زیاد جهت مخفی شدن و ایجاد قلمرو و هم آکواریومی های صلح طلب محیط مناسبی برای این شناگر آهسته می باشد. کاردینال شعله ای در حیات وحش شب رو می باشد و در آکواریوم های خیلی روشن، بیشتر زمان ها از داخل غارها یا شکاف های تاریک به بیرون نگاه می کند. این ماهی را در تاریکی می توان با استفاده از نور قرمز مشاهده کرد. رنگ قرمز این ماهی در اسارت شروع به محو شدن خواهد کرد مگر اینکه از ویتامین ها به عنوان مکمل غذایی استفاده شود.

کاردینال شعله ای بسیار قلمرودار می باشد.  به دلیل خوی تهاجمی اش در برابر دیگر کاردینال ماهی ها، نباید آن را در گروه های زیاد نگهداری کرد. البته می توان این کاردینال ها را به صورت جفت نگهداری کرد. درصورت زوج نبودن، جهت نگهداری دو نمونه نیاز به آکواریومی ۲۵۰ لیتری  با صخره های زنده زیاد جهت فراهم سازی قلمرو کافی برای هریک می باشد.

کاردینال شعله ای معمولا میگوهای تزیینی را می خورد. از این رو برای همه محیط های آکواریومی مناسب نمی باشد و آن را باید در آکواریوم تپه مرجانی مناسب نگهداری کرد. روی هم رفته این گونه بسیار سخت جان بوده و به خوبی با محیط آکواریوم سازگار می شود.

رژیم غذایی و شیوه غذادادن

کاردینال شعله ای به رژیم غذایی گوشتی متعادل و غنی شده با ویتامین نظیر میگو غذایی، گوشت ماهی دریایی، گوشت سخت پوستان، کرم های خونی و بسته به اندازه آن، ماهی غذایی زنده نیاز دارد. همچنین می توان آن را جهت تغذیه از غذاهای باکیفیت یخ زده و پولکی نیز تربیت کرد. غذاهای آماده خشک مانند پولکی ها، مواد مغذی مورد نیاز کاردینال شعله ای را فراهم نمی کنند.

زاد و ولد و تولید مثل

کاردینال شعله ای چند زوجی بوده و در فصل تخم ریزی جفت گیری می کند. مشاهدات آکواریومی نشان می دهد این ماهی ها پیوند موقتی در طول تخم ریزی ایجاد می کنند که می تواند یک یا دو روز پس از تخم ریزی به طول انجامد. ماهی های ماده با چندین ماهی نر جفت گیری می کنند.

تفاوت ظاهری ماهی نر و ماده آنقدر ناچیز می باشد که حتی باتجربه ترین افراد به راحتی قادر به شناسایی آنها نیستند. ماهی نر معمولا سر و دهانی بزرگتر از ماهی ماده دارد. اندازه ماهی ملاک درستی برای تعیین جنسیت آن نیست و هر یک از دو جنس می تواند ماهی کوچکتر در زمان جفت گیری باشد. جنسیت ماهی ماده را زمانی که تخم ها در بدن آن رشد پیدا می کنند می توان حدس زد.  البته پس از تخم ریزی به راحتی می توان ماهی نر را تشخیص داد. زیرا کاردینال شعله ای در زمره ماهی هایی می باشد که تخم ها را در دهان خود نگهداری می کنند تا تبدیل به بچه شود و بدین ترتیب از آنها در برابر شکارچیان محافظت می کنند. این کار به عهده ماهی نر می باشد. همچنین در یک گروه کاردینال شعله ای این معمولا ماهی ماده است که عشق بازی را آغاز می کند. آخرین رفتاری که می تواند شما را در تعیین جنسیت این ماهی ها کمک کند این است که ماهی های نر که علاقه به شرکت در تخم ریزی دارند چند ساعت پیش از آن مرتب خمیازه می کشند که دلیل آن آماده سازی حفره دهانی آنها جهت نگهداری تخم ها می باشد.

در بیشتر مواقع کنار هم قرار دادن یک گروه شش تایی بخت داشتن دو جنس مخالف را افزایش می دهد. البته برای ماهی های گوشته گیر مانند کاردینال شعله ای، این روش تنها در آکواریوم های بزرگ موثر است. یک روش پیشنهادی برای جفت کردن این ماهی بدین صورت است که از یک نمونه که جنسیت آن مشخص است برای تعیین جنسیت ماهی دوم از طریق قراردادن دو ماهی در یک آکواریوم کوچکتر می توان استفاده کرد. اگر ماهی که جنسیت آن مشخص نیست توسط ماهی با جنسیت مشخص پذیرفته شود، می توان نتیجه گرفت که جنسیت آن مخالف است. در غیر این صورت ماهی دوم با رفتار تهاجمی روبرو خواهد شد.

معاشقه معمولا چند ساعت پیش از تخم ریزی اتفاق می افتد. این مراسم معمولا با نوازش شکم، شیرجه به پایین و سپس بالا، حرکت دایره وار، باله زنی و تکان در کنار یکدیگر و شکل دادن به باله ها و … همراه است.

تخم ریزی در ظرف یک یا دو ثانیه رخ می دهد. کاردینال ماده توده ای از تخم ها را رها می کند. ماهی نر آنها را بارور کرده و سپس به سرعت تخم ها را از شکم ماده جدا می کند. تخم ریزی معمولا در بعد از ظهر یا عصر چند ساعت بعد از معاشقه اتفاق می افتد. رویداد تخم ریزی در تمام طول سال ممکن است انجام شود. در بسیاری از مشاهده های آکواریومی این عمل به طور مرتب هر دوهفته صورت می گیرد.