قله ی هفت خوانی

جسم خاک از عشق بر افلاک شد.

جاده ی چالوس پس از “پل خواب” و نزدیک بخشداری “آسارای کرج” جاده آسفالته ای است که با طاق نصرت زیبایش و منقش به نام امامزاده ابراهیم ما را یکراست به روستای دیدنی “سپهسالار” می برد. سپهسالار سرآغاز راهی است که به قله هفت خوانی از قله های مرتفع البرز غربی می رسد.

میانه ی تیرماه صبح زود قدم بر خاک مقدس ده نهادیم که با امامزاده ابراهیمش آرام گرفته بر بلندای سپهسالار و در میان صخره ها، بر روستاهای دیگر فخر می فروشد.

متولی امامزاده ابراهیم که سده ها است نیاکانش تا به امروز سمت متولی گری را برعهده دارند درباره چشمه ی زیر امامزاده می گوید که در پاییز چشمه خشک می شود و از بهار دوباره می جوشد و روان می شود و این هر سال تکرار می گردد.

پس از گذر از پل و راهی باریک و تند به گورستان پای امامزاده می رسیم. درختان بسیار شیرین توت، همنوردان را زمانی به خود مشغول می کند و آنگاه شاخه های پر و پیمان درخت آلبالو فروهشته توی راه.

از دست راست آرام آرام بالا می رویم و اندک اندک جاده مالرو پرشیب می شود. درختچه های آلوی کوهی، شیرین ریز و نیز زرشک همه جا پراکنده است. سوی چپ راه، دیواره های صخره ای و در پایین دره ای گشاده و بالای آن “قله کرچان” در شرق دامن گسترده است.

هنوز سرمست هوای پاک کوهستان و نغمه هوش ربای بلبلان هستیم که به “گوسفندسرای نوئه” می رسیم. آب چشمه خستگی را از تن می زداید و مهربانی چوپانان و پنیر تازه زده گوسفندی شان همه را سرحال می کند.

صبحانه در هوایی پاک و پر از اکسیژن در گوسفندسرای چوپانان خورده می شود. بارهای سنگین را در گوشه ی چادر می گذاریم و قصد حرکت داریم که یکی از همنوردان گرفتار گازگرفتگی سگی می شود که مادر توله ها برایش به ارمغان می آورد.

گروه ده نفره ی ما به راهنمایی کوهنورد توانای کرجی آقا مجید راه سربالایی را در جهت شمال شرقی در پیش می گیرند. پس از پشت سرگذاشتن دشت و یال نه چندان بلندش به گردنه پای می گذاریم. از گردنه رو به سوی یال صخره ای پیش می رویم. باید از شکاف سنگی کوه بگذریم. مردی شکارچی با شگفتی به ما می نگریست. موفق می شویم البته با سختی؛ از تیغه های صخره ای بلند و کوتاه عبور می کنیم. هنوز قله رخ نشان نمی دهد تا به آخرین سربالایی پرشیب و شن اسکی طاقت فرسایش نزدیک بشویم.

صدای رود از دره گوشنواز است و چشمه ی زیر دیواره ی قله به ما توان تازه ای می بخشد. با اراده و پرتوان گام برمی داریم تا عاقبت بر آخرین بلندی هموار زیر هفت خوانی می رسیم و سپس با طی نزدیک به یک ساعت از روی لکه های برفی پای بر تارک “قله ی هفت خوانی” می گذاریم. همه دست هم را گرفته و شادی خود را از این صعود موفقیت آمیز جشن می گیریم. تابلوی کوچکی بر ستیغ کوه جا گرفته که یادبود مردی است بزرگ شفیعی نام که در قله ی لنین جان باخته. قله های بسیاری در پیرامون ما خودنمایی می کردند که “آزادکوه” در شرق و در غرب نزدیک “ناز و کهار” و دورتر “علم کوه” و قله ی “کرچان” و … . در روبروی ما در پایین “جاده ی آزادبر” که به طالقان می رسد.

کوهنوردان بسیاری این مسیر را از جبهه ی شمال درمی نوردند که آسان است اما مسیر جنوب شرقی یعنی راهی که ما پیمودیم درواقع نفس بر و یادآورد گذر از هفت خوان شاهنامه. البته از آدم های این روزگار منظور ما که هرچیز کوچک را بزرگ می پندارند، آهنین اراده هایی هستند که می خواهند به کاری در اندازه جهان پهلوان شاهنامه دست زنند و جهان را با کارهای خود پاینده دارند و فروغ ایزدی را پس از راندن اهریمن برهمه جا بگسترانند.

بازگشت از قله از زیر یال سنگی باید با آرامش و احتیاط فراوان پیموده شود تا آسیبی به کوهنوردان عزیز نرسد.

بلندای قله ۳۹۷۱ متر.

روزگار به کامتان باد.

زمان حرکت از ده سپهسالار: ۶:۲۰ صبح

گوسفندسرا: ۸:۰۰ صبح

حرکت از گوسفندسرا: ۹:۳۰ صبح

فتح قله: ۲:۲۵ بعد از ظهر

فرود تا کنار امامزاده: ۸:۳۰ شب

همنوردان: آقایان آزادی، کوروشلی، مدنی، تربتی، فکور، نعمتی، آقا مجید – خانم ها امام وردی، جلیلی

عکس ها از افشین نعمتی – فرستنده آقای آزادی