اسب دریایی کوتوله

اسب دریایی کوتوله همانگونه که از نامش پیداست کوچک بوده و نهایت به ۵ سانتی متر می رسد و بنابراین جهت نگهداری در آکواریوم های کوچک و بسیار کوچک ایده آل است.

مشخصات

ویژگی ها و سازگاری

اسب دریایی کوتوله بواسطه اندازه کوچکش به آکواریومی با گردش آب کمتر نیاز دارد. این اسب دریایی کاندیدای خوبی برای نگهداری در آکواریوم های کوچک می باشد و می توان آن را به شکل گروهی تا ۱۰ ماهی در یک آکواریوم ۱۰ گالنی (معادل ۳۸ لیتر) نگهداری کرد. آکواریوم های بلند برای نگهداری اسب دریایی کوتوله مناسب تر می باشند.

از آنجا که اسب دریایی کوتوله تهاجمی نبوده و نیز شناگر قوی نمی باشد هم آکواریومی های آن بایستی خورنده های غیرتهاجمی باشند. ماهی ماندارین، خرچنگ های هرمیت کوچک و حلزون ها هم آکواریومی های مناسبی می باشند. از آنجا که میزان غذایی که بایستی در دسترس این اسب دریایی قرار داده شود زیاد می باشد مقداری از آن در کف آکواریوم ته نشین خواهد شد که در نتیجه تجزیه شده و موجب بالا رفتن سطح نیترات و آمونیاک می شود به همین دلیل نظافتچی های بی خطر مرجانی از جمله ضروریات آکواریوم اسب دریایی کوتوله می باشند.

اسب های دریایی به جاهای ثابت جهت پیچیدن دم گیره مانند خود به دور آنها نیاز دارند. اسب های دریایی کوتوله در اسارت آکواریوم های بلند تر را ترجیح می دهند. آنها درطول روز همواره در حرکت می باشند و می توان آنها را بر روی سطح و یا کف در جستجوی غذا مشاهده کرد.

رژیم غذایی و شیوه غذا دادن

نگهداری اسب های دریایی کوتوله در آکواریوم بواسطه اندازه کوچک و نیازمندی های غذایی چالش برانگیزشان دشوار است. اسب های دریایی را باید با میگو زنده و یا (درصورتی که بپذیرند) با میگو خشک شده منجمد دریایی که با ویتامین غنی شده است تغذیه کرد. این ماهی ها را بایستی هر روز چندمرتبه با غذایی که هر بار به مدت ۲۰ تا ۳۰ دقیقه موجود باشد تغذیه کرد. اسب های دریایی که صیدشده اند ممکن است درکوتاه مدت از خوردن میگوهای دریایی یخ زده امتناع کنند که دراین صورت بایستی آنها را با غذای زنده تغذیه کرد تا زمانی که بتوانند از غذاهای آماده نیز استفاده نمایند. اسب های دریایی که در آکواریوم بزرگ شده اند به گونه ای آموزش دیده اند که میگوهای دریایی یخ زده یا خشک شده را از سنین پایین به عنوان منبع خوراکی می پذیرند و بدین ترتیب انتقال به آکواریوم شما برای آنها راحت تر از اسب های دریایی صید شده خواهد بود.

تکثیر و تولید مثل

مراسم جفت گیری اسب دریایی دم ببری بسیار جالب است. زمانی که ماهی نر آماده جفت گیری است شروع به رقص، تغییر رنگ، نمایش کیسه و گردش فعال برای ماهی ماده می نماید. درصورتی که ماده پذیرنده باشد دم خود را به دم ماهی نر گره زده و با او رقصیده و گردش می کند. پس از آن بین ۵۰۰ تا ۶۰۰ تخم را درون کیسه ماهی نر وارد می نماید. در حدود دو هفته پس از آن ماهی نر بین ۵۰ تا ۴۰۰ نوزاد به دنیا می آورد.

نوزادان اسب دریایی دم ببری پس از تولد کاملا مستقل بوده و به پدر و مادرشان جهت بقا و تغذیه نیازمند نمی باشند. در طبیعت این نوزادان به سطح اقیانوس رفته و به سوپ پلانکتونی جهت تغذیه و مخفی شدن می پیوندند. تا زمانی که در بین پلانکتون ها می باشند هرچه را که حرکت کرده و در دهانشان جاشود می بلعند. این نوزادان در طبیعت فقط از غذای زنده تغذیه می کنند بنابراین تغیه آنها در اسارت با غذاهای یخ زده و خشک شده دشوار است.

بیماری های اسب دریایی

از آنجا که اسب های دریایی در زمره ماهی ها محسوب می شوند بنابراین عمده بیماری های آنها مشابه دیگر ماهی ها می باشد. بیماری های آنها شامل موارد زیر می باشند:

• انگل های خارجی (Ectoparasites) شامل Cryptocaryon irritans، Amyloodinium (Oodinium) ocellatum، Brooklynella hostilis، سخت پوستان انگلی، ترماتود آبشش، Glugea و …
• انگل های داخلی (Endoparasites) شامل Protozoans، کرم های تخت، کرم های گرد، کرم های نواری و …
• ترکیدن چشم (Exophthalmia) که دقیقا یک بیماری نیست اما از علایمی است که توسط یک بیماری بوجود می آید.
• بیماری حباب گاز خارجی (حباب های هوا در زیر پوست)
• بیماری فساد گوشت که در آن پوست اسب دریایی کنده می شود.
• بیماری حباب گاز درونی که مانند بیماری بیرونی آن می باشد اما حباب های هوا درون بدن اسب دریایی می باشند.
• نفخ کیسه که گیرکردن یا ایجاد حباب های هوا درون کیسه نوزادان اسب دریایی نر می باشد.
• فساد پوزه که از طریق عفونت قارچی (که درآن پوزه صورتی می شود) یا عفونت باکتریایی (که در آن پوزه سفید می شود) می باشد. عمده بیماری های اسب دریایی به دلیل کیفیت پایین آب آکواریوم ایجاد می شوند.