اسب دریایی راه راه

اسب دریایی راه راه به خوبی با آکواریوم دار ارتباط برقرار می کند. این گونه بسیار فعال و اجتماعی می باشد و از متداول ترین گونه هایی است که در آکواریوم نگهداری می شود.

مشخصات

ویژگی ها و سازگاری

این گونه در تجارت آکواریوم نسبتا متداول می باشد. درصورتی که به اسب دریایی راه راه وعده های غذایی مناسب و منظم داده شود به خوبی با شرایط سازگار شده و به طور منظم تولید مثل خواهد کرد.

همانند دیگر گونه های اسب دریایی، اسب دریایی راه راه در آکواریومی آرام با کمترین رقابت برای غذا، بهتر سازگار خواهد شد. ماهی های کمتر تهاجمی مانند ماندارین ها (Mandarin) هم آکواریومی های خوبی برای این ماهی می باشند.

اسب های دریایی به جاهای ثابت جهت پیچاندن دم گیره مانند خود نیاز دارند. از آنجا که شناگرهای قوی نمی باشند آکواریوم های با گردش آب کمتر برایشان مناسب تر می باشند.

از آنجاکه اسب های دریایی راه راه به آهستگی تغذیه می کنند هم آکواریوم های آنها را بایستی با دقت انتخاب کرد تا ممطئن شد که به اندازه کافی غذا دریافت می کنند و از مرگ تدریجی آنها بواسطه گرسنگی جلوگیری نمود.

اسب های دریایی راه راه برای نگهداری در آکواریوم های کوچک و بسیار کوچک مناسب می باشند. آنها را می توان به شکل گروهی و تا ۱۰ ماهی در یک آکواریوم نگهداری کرد.

رژیم غذایی و شیوه غذا دادن

اسب های دریایی راه راه در طبیعت از سخت پوستان کوچک و راستهی ها (amphipods) و پاروپايان (copepods) تغذیه می کنند. تغذیه دستی اسب های دریایی کوچک که از طبیعت به اسارت گرفته شده اند بسیار دشوار است.

اسب های دریایی راه راه که در آکواریوم پرورش یافته اند به راحتی از میگوهای آب شور که به تازگی سر از تخم درآورده اند تغذیه می کنند. در طول زمان می توان این ماهی را به میگوهای دریایی یخ زده عادت داد. میگوهای آب شور خود را پرورش دهید تا بدین ترتیب به سادگی و با هزینه نسبتا ارزان غذای اسب های دریایی راه راه خود را فراهم نمایید.

تکثیر و تولید مثل

برخلاف دیگر گونه های ماهیان این ماهی نر است که به جای ماهی ماده باردار می شود. به دلیل اندازه بسیار کوچک آنها و نیز تازه بودن کشف این ماهیان از مراسم جفت گیری آنان اطلاعات زیادی در دسترس نیست. زاد و ولد در طول سال رخ می دهد و بارداری به طور متوسط دو هفته به طول می انجامد. هنگامی که تخم های اسب دریایی ماده آماده می شود آنها را در کیسه ای که در جلوی اسب دریایی نر وجود دارد قرار می دهد. نوزادان اسب دریایی خط دار پس از تولد کاملا مستقل بوده و به پدر و مادرشان جهت بقا و تغذیه نیازمند نمی باشند.

بیماری های اسب دریایی

از آنجا که اسب های دریایی در زمره ماهی ها محسوب می شوند بنابراین عمده بیماری های آنها مشابه دیگر ماهی ها می باشد. بیماری های آنها شامل موارد زیر می باشند:

• انگل های خارجی (Ectoparasites) شامل Cryptocaryon irritans، Amyloodinium (Oodinium) ocellatum، Brooklynella hostilis، سخت پوستان انگلی، ترماتود آبشش، Glugea و …
• انگل های داخلی (Endoparasites) شامل Protozoans، کرم های تخت، کرم های گرد، کرم های نواری و …
• ترکیدن چشم (Exophthalmia) که دقیقا یک بیماری نیست اما از علایمی است که توسط یک بیماری بوجود می آید.
• بیماری حباب گاز خارجی (حباب های هوا در زیر پوست)
• بیماری فساد گوشت که در آن پوست اسب دریایی کنده می شود.
• بیماری حباب گاز درونی که مانند بیماری بیرونی آن می باشد اما حباب های هوا درون بدن اسب دریایی می باشند.
• نفخ کیسه که گیرکردن یا ایجاد حباب های هوا درون کیسه نوزادان اسب دریایی نر می باشد.
• فساد پوزه که از طریق عفونت قارچی (که درآن پوزه صورتی می شود) یا عفونت باکتریایی (که در آن پوزه سفید می شود) می باشد. عمده بیماری های اسب دریایی به دلیل کیفیت پایین آب آکواریوم ایجاد می شوند.

نگهداری اسب های دریایی در آکواریوم

نگهداری اسب های دریایی در آکواریوم آب شور مشکل می باشد. این ماهی ها خورنده های شیکی می باشند بویژه گونه های کوچکتر آنها نظیر کوتوله ها. توصیه می شود از ماهی های پرورش یافته در آکواریوم به جای ماهی های صید شده خریداری شود.  ایده آل است که اسب های دریایی را هرچه زودتر از غذای زنده به غذای یخ زده عادت داد. بدین ترتیب تغذیه آنها به مراتب آسان تر می شود. به عنوان مثال اگر با پرورش میگوهای آب شور ماهی ها را تغذیه می کنید و برحسب اتفاق مخزن پرورش میگوها خراب شود بتوانید با غذاهای جایگزین آنها را سیر نمایید. همچنین تغذیه اسب های دریایی با غذاهای یخ زده موجب تنوع بیشتر در رژیم غذایی آنها می شود.